ارزیابی مفهوم انرژی انتگرالی در برآورد آب قابل دسترس خاک در اراضی شالیزاری استان گیلان

چگونگی دسترسی آب خاک برای گیاهان در ارزیابی روابط آب، خاک و گیاه به­منظور استفاده در برنامه­ریزی و مدیریت آبیاری مهم است. انرژی انتگرالی چگونگی سهولت دسترسی آب خاک برای گیاه در محدوده رطوبت قابل استفاده خاک را نشان می­دهد. این پژوهش با هدف ارزیابی مفهوم انرژی انتگرالی در 40 نمونه خاک اراضی شالیزاری استان گیلان و بررسی روابط این شاخص با ویژگی­های مختلف خاک انجام شد. نتایج نشان داد که تمامی نمونه خاک­های مورد مطالعه دارای بافت متوسط تا سنگین بودند. میانگین شاخص S دکستر در دو بافت خاک رس و لوم رسی کمتر از 035/0 به دست آمد (27 درصد نمونه­های خاک). متوسط انرژی انتگرالی در کل نمونه­های خاک مورد مطالعه با در نظرگرفتن حدبالای آب قابل دسترس خاک در رطوبت اشباع، رطوبت ظرفیت مزرعه­ای در مکش 100 و 330 سانتی­متر به ترتیب برابر با 65/226، 21/270 و J kg-1 91/336 به دست آمد. نتایج نشان داد که کلاس­های بافت خاک دارای بیشترین مقدار انرژی انتگرالی، کمترین مقادیر شاخص S دکستر را نیز به خود اختصاص داده­اند. همچنین نتایج مؤید همبستگی بالاتر انرژی انتگرالی محاسبه شده با فرض رطوبت ظرفیت مزرعه­ای در مکش 330 سانتی­متر با سایر ویژگی­های خاک بود. علاوه براین با استفاده از رطوبت اشباع خاک و نسبت کربن آلی به رس خاک می­توان مقدار انرژی انتگرالی خاک در اراضی شالیزاری را به­ترتیب در کلاس بافت خاک لوم رسی سیلتی (70/0 R2=) و لوم رسی (95/0 R2=) با دقت مناسبی برآورد نمود.